به نقل از «ایسنا»

یک خاطره شنیدنی از مربی کانون پرورش فکری

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۶۶۲۴

یک نویسنده ادبیات کودک و نوجوان؛ طرح واگذاری کتابخانه کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه‌های عمومی را تجزیه طلبی فرهنگی می‌خواند و خاطره‌ خود را از دوران مربی‌گری خود در این نهاد می‌گوید.

طاهره ایبد در پی خبر درخواست واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان به نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است: «پیشنهاد واگذاری کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه‌های عمومی، خبر شوک‌آوری است که به هیچ وجه قابل هضم نیست و در عجب می‌مانم که این فکر به ذهن چه کسی رسیده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نامه بیانگر این نکته است که پیشنهاد دهنده با ماهیت وجودی کانون آشنایی ندارد و نمی‌داند کانون یک نهاد کاملا تخصصی است، یک وجود زنده است و جدا کردن هر عضوش، ناقص و ناتوان کردن اوست. کتابخانه‌های کانون، تخصص محورند و حیاتش بدون پیوند میان مربی، کودک و محصولات فرهنگی (به ویژه کتاب) و کارشناسان حوزه‌ی کودک و نوجوان، امری ناممکن است.

کانون پرورش فکری، موقعیتی است که به بچه‌های ایران از تهران گرفته تا ایلام و کهگیلویه و بویراحمد، سیستان و بلوچستان و حتی روستاهای دورافتاده، فرصت و امکان می‌دهد که به جز خواندن کتاب، به کمک مربیان، علاقه و استعدادهای خود را کشف کنند، روابط سالم و مهارت‌های اجتماعی و گفت‌وگو کردن را بیاموزند، ساعت‌های خالی‌شان را کنار کسانی بگذرانند که نه تنها آسیب‌رسان نیستند که موجب آرامش روانی و رشد فکری آن‌ها می‌شود. و در نهایت مجموعه‌ی این ویژگی‌های منحصر به فرد کانون، منجر به خودشناسی و هویت‌یابی در کودکان و نوچوانان منجر می‌شود.

جداسازی کتابخانه‌های کانون، یعنی گرفتن تمام این فرصت‌ها و امتیازها از بچه‌ها، که نتیجه‌اش پراکنده کردن و سرگردان کردن آن‌ها و از دست رفتن اعتماد خانواده‌هاست.

در طول تمام سال‌هایی که در حوزه‌ی فرهنگ و ادبیات کودک و نوجوان فعالیت داشته‌ام؛ هنوز که هنوز است بهترین دوره‌ی شغلی‌ام را زمانی می‌دانم که به عنوان مربی مرودشت به استخدام کانون پرورش فکری درآمدم؛ سال ۱۳۶۱.    

 در آن دوره، هر روز با دو مربی دیگر از شیراز به مرودشت می‌رفتیم و عصر برمی‌گشتیم. در طول ماه، کتابخانه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ مراجعه کننده داشت که هم کتاب امانت می گرفتند و هم بسته به علاقه‌شان در کلاس نقاشی، قصه‌گویی، فیلم استریپ، اوریگامی، تئاتر و... شرکت می‌کردند. کانون برای بچه‌هایی که خانواده بسامانی نداشتند و فضای خانه‌شان پرتنش بود؛ محیطی امن و آرامش‌بخش بود.آن زمان مرودشت شهری صنعتی بود؛ اما از نظر فرهنگی مشکل داشت؛ در مرودشت محله‌ای به نام گاوبازها بود که ساکنان آن گاو پرورش می‌دانند و برخی از آن‌ها اهل فروش مواد مخدر و مسائل دیگر هم بودند(البته امروزه وضعیت تغییر کرده). این محل برای غریبه‌ها جای امنی نبود. عده‌ای از اعضای کانون از محله‌ی گاوبازها می‌آمدند که با وجود تمام تعصب‌ها، خانواده‌هایشان به فضای کانون اعتماد کرده بودند.

 یک بار که قرار بود بچه‌ها را به اردوی یک‌روزه ببریم از آن‌ها خواستیم از پدر یا مادر رضایت‌نامه بگیرند. روز بعد دو خواهر به نام‌های ن و ف زارع که ۱۱ ساله بود و ۹ ساله بودند (چون فامیلی زارع در مرودشت زیاد است، فامیلی‌شان را آوردم). گریه‌کنان آمدند و گفتند پدرشان اجازه نداده است. دیدن چهره غمگین این دو خواهر در میان شور و شوق بقیه بچه‌ها دردآور بود. با دو مربی دیگر تصمیم گرفتیم بعد از تعطیل شدن کتابخانه، دم خانه‌شان برویم و با پدرشان صحبت کنیم. با آقای رسولی، سرایدار کانون مشورت کردیم، ما را از این کار منع کرد و گفت: «رفتن به این محله برای سه دختر جوان خطرناک است.» چون آقای رسولی را می‌شناختند او را راضی کردیم همراهمان بیاید.

 با ترس و اضطراب زیاد همراه زارعی‌ها به خانه‌شان رفتیم. از پدرشان خواهش کردیم اجازه دهد بچه‌ها به اردو بیایند. با عصبانیت گفت: «من برای آمدن تا کتابخانه‌ هم به زور به این‌ها اجازه می‌دهم».  به او گفتیم در بین جمعی که به اردو می‌بریم، جز راننده‌ی اتوبوس هیچ غریبه‌ای نیست؛ ما هستیم و بچه‌ها.». پدر کمی فکر کرد و بعد گفت: «به شرطی که اقای رسولی هم باشد»، گفتیم: «خیالتان راحت، ایشان و خانواده‌اش هم هستند.» و رضایت‌نامه را گرفتیم.

از این ماجرا سال‌ها گذشت، سال ۱۳۷۳ من دبیر سرویس فرهنگی روزنامه آفتابگردان بودم که نامه‌ای به دستم رسید که اشکم را سرازیر کرد؛ نوشته بود: "نمی‌دانم شما من را یادتان هست یا نه، من ن. زارع هستم، همان کسی که برای گرفتن رضایت‌نامه به خانه‌مان آمدید، آن اتفاق باعث شد نگاه پدرم تغییر کند و به من اجازه ادامه‌ی تحصیل بدهد و من امروز دانشجوی رشته مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه تهران هستم."

طی سفرهای زیادی به کتابخانه های کانون در سراسر ایران داشته‌ایم و از این جنس دغدغه‌ها و دلسوزی‌ها و عشق به بچه‌ها در مربیان کانون زیاد دیدم. این خاطره را تعریف کردم که ارزش و اهمیت نقش یک مربی کانون فهمیده شود و چه بسا بسیاری از آن‌ها در تغییر مثبت سرنوشت بچه‌ها موثر بوده‌اند. 

 مربیان و فعالیت‌های فرهنگی و هنری کتابخانه‌ها، در این که بچه‌ها خودشان را بشناسند و مسیر درست زندگی و آینده‌شان را پیدا کنند، نقش مهمی دارند؛ مهم‌تر از سوادآموزی.

 کانون شرکت‌ نیست که زیان‌ده باشد، کانون مرکزی فرهنگی است که برای آینده سرمایه‌گذاری انسانی و اجتماعی می‌کند؛ سود کانون، پرورش نسل‌هایی بوده که سراغ بزه نرفته‌اند و زیست سالم و مفیدی داشته و دارند و باری بر دوش جامعه نیستند.

جداسازی کتابخانه‌های کانون، همان‌قدر برای عرصه فرهنگ و حتی اقتصاد و محیط‌زیست و ... زیان‌بار و خطرناک است که تجزیه‌ی خاک کشور.

طاهره ایبد

  انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: طاهره ایبد طرح واگذاری کتابخانه های کانون پرورش فکری کتابخانه های کانون کانون پرورش فکری کتابخانه ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۶۶۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نیمی از مدارس کشور مربی پرورشی ندارند

به گزارش «تابناک»، حجت الاسلام محمدحسین پورثانی معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش، با حضور در برنامه جهان آرا که همزمان با سالروز شهادت استاد شهید مرتضی مطهری (ره) و روز گرامیداشت مقام عالی معلم از شبکه افق پخش شد، ضمن تبریک روز معلم به تمام معلمان سراسر کشور گفت: با پیروزی انقلاب اسلامی، شهیدان رجایی و باهنر نهال امور تربیتی را در آموزش و پرورش کاشتند سال‌ها بعد معاونت پرورشی و فرهنگی به طور رسمی در ساختار آموزش و پرورش شکل گرفت این ساختار تا سال ۱۳۸۰ مستقر بود تا اینکه معاونت پرورشی و فرهنگی منحل و ساختار سازمان دانش آموزی جایگزین شد.

وی افزود: در سال ۱۳۸۵ قانون احیای معاونت پرورشی و تربیت بدنی نگاشته می‌شود و این معاونت بر می‌گردد در این سال‌ها و ۱۸ سال بعد از احیای معاونت پرورشی و فرهنگی مقام معظم رهبری نکات مهمی را در حوزه پرورشی اشاره و عدم رضایت خودشان را از وضعیت پرورشی در آموزش و پرورش اعلام کردند.

پورثانی ادامه داد: امروز نیز مقام معظم رهبری نکات دقیقی را در دیدار با معلمان فرمودند چرا که معاونت پرورشی و فرهنگی در دولت جدید یکی از اساسی‌ترین و مهم‌ترین معاونت‌های آموزش و پرورش است و در بین همکاران معاونت تربیتی شناخته می‌شود.

وی اظهار کرد: برنامه ریزان سند تحول بنیادین، آموزش و پرورش را به عنوان وزارت تربیت رسمی پیشنهاد کرده بودند در سند تحول بنیادین کلمه آموزش و پرورش پیدا نمی‌شود و تمام کلمات به تربیت ختم می‌شود.

معاون وزیر آموزش و پرورش گفت: سند تحول بنیادین با توجه به مبانی دینی و تربیتی نگاشته شده است اما با تحقق آن فاصله داریم در صورتی که همکاران در مدارس تلاش می‌کنند که تربیت محقق شود.

دولت قبل پیگیر سند ۲۰۳۰ بود، مسیر این دولت سند تحول است

وی ادامه داد: در دولت قبل سند ۲۰۳۰ بررسی شد تا در آموزش و پرورش نهادینه شود اما در دولت سیزدهم اتفاقات خوبی افتاد که راه و حرکت ما در مسیر باشد؛ در شورای عالی انقلاب فرهنگی نقشه راه سند مطرح شده که مطالبه چندین ساله مقام معظم رهبری نیز بوده است با تصویب سند پرورشی و نقشه راه معتقدیم مسیر تربیت مشخص می‌شود.

پورثانی درباره آسیب به موضوع تربیت با تعدد مدارس گفت: عدالت آموزشی با تنوع مدارس سازگار نیست؛ ماده واحده ای در شورای عالی انقلاب فرهنگی در حال بررسی است تا کاهش تنوع مدارس در نظام آموزش و پرورش شکل بگیرد با تصویب این امر، مسیر بهتری در پیش خواهیم گرفت.

وی درباره برنامه ریزی آموزش و پرورش برای تربیت نیروی مؤثر تربیتی گفت: معتقدیم در جایی که ساختمان مدرسه فرسوده است می‌توان درس خواند محتوا اگر صد در صدی نبود می‌توان درس خواند اما اگر معلم تراز نباشد نمی‌توان درس خواند.

جذب ۱۵ هزار معلم پرورشی پس از ۱۵ سال

معاون پرورشی و فرهنگی وزارت اامآموزش و پرورش افزود: طی سال‌های اخیر جذب نیروی پرورشی در آموزش و پرورش نداشتیم روز جمعه ۱۴ اردیبهشت آزمون استخدامی جذب ۱۵ هزار مربی پرورشی بعد از ۱۵ سال برگزار می‌شود چراکه ۵۰ درصد مدارس مربی پرورشی ندارند.

وی تاکید کرد که کیفیت استخدام نیز مهم است در سال‌هایی قریب به ۳۰۰ هزار نیروی انسانی وارد آموزش و پرورش می‌کردیم که از مبادی تربیت معلم نبوده اند لذا در سال گذشته کانون‌های ارزیابی در کشور مستقر شدند این کانون‌ها ابزارهایی دارند تا معلمان را ارزیابی کنند تا اگر نیرویی توانمند بود وارد آموزش و پرورش شود.

پورثانی اشاره کرد: ارتقای وضعیت معلمان نکته بعدی است نظام رتبه بندی معلمان برای این موضوع پیاده شد که تلاش و کار علمی همکاران دیده شود.

وی با تاکید بر اینکه جوشش درونی مربی تربیتی مهم است گفت: در بحث ارزشیابی همکاران باید نسبت به فعالیت همکار امتیاز ویژه دهیم تکلیف برنامه هفتم دادن کارنامه رشدی تربیتی در کنار کارنامه تحصیلی به دانش آموزان است.

شاخص‌های تربیتی در رتبه بندی معلمان لحاظ می‌شود

پورثانی اضافه کرد: در نظام ارزیابی شاخص‌هایی تعیین کرده ایم و به مربیان امتیاز می‌دهیم همچنین منزلت و ارزش به کار معلمی که کار تربیتی می‌کند مدنظر است.

وی اظهار کرد: نظام ارزشیابی در آموزش و پرورش در حال اجراست اما ورود شاخص‌های تربیتی تغییر کرده است امروزه یک معلم برای ارتقای رتبه باید شاخص‌هایی را بگذراند.

پورثانی از افزایش برگزاری اردوی دانش آموزی خبر داد و گفت: گفتمان سازی و انتظار عمومی از آموزش و پرورش مطالبه امروز مقام معظم رهبری است تا کار تربیتی جدی در مدارس صورت بگیرد.